Zuidoost -Aziatische borstelproducenten worden geconfronteerd met arbeidstekorten: impact op de assemblagelijnen

De positie van Zuidoost -Azië als een wereldwijde hub voor de productie van cosmetische borstels wordt onder druk gezeten als arbeidstekorten door belangrijke productiegebieden vegen, met harenassemblagelijnen - tegenover de ruggengraat van de industrie - de dupe van de crisis. Volgens het rapport van de ASEAN Cosmetics Manufacturers Association 2024, Vietnam, Indonesië en Thailand, die samen 65% van de cosmetische borsteluitvoer in de regio goed zijn, worstelen met een borstelhoeven van de haaksorate in de regio, maar een tijdelijke blip, maar een structuur van de registratie van de haaksorate.

De wortels van het tekort zijn veelzijdig. Post-pandemische economische rebound heeft de vraag naar arbeid aangewakkerd in sectoren zoals gastvrijheid en productie van elektronica, die hogere lonen en flexibelere uren bieden dan het repetitieve, precisie-gedreven werk van helft. In de Binh Duong Industrial Zone in Vietnam, een belangrijke borstelproductiecluster, melden fabrieksmanagers die werknemers verliezen aan nabijgelegen elektronische fabrieken waar de salarissen op instapniveau 30% hoger zijn. Dit samenstellen, jongere werknemers-tegenover de steunpilaar van de assemblagelijnen-schuwen handmatige arbeid in toenemende mate, prioriteit geven aan rollen in e-commerce of gig-economie banen die een betere balans tussen werk en privéleven beloven. Als toevoeging aan de druk, heeft de drang naar de lokalisatie van de supply chain de concurrentie voor geschoolde arbeid in Zuidoost -Azië, terwijl merken de productie van China naar regionale hubs verschuiven, waardoor lokale talentenpools worden gespannen.

De impact op de assemblagelijnen van de borstel is onmiddellijk en tastbaar. De productietijden van de productie zijn uitgerekt met 20-40% in de regio West-Java in Indonesië, waar kleine tot middelgrote borstelproducenten bijna volledig vertrouwen op handarbeid voor taken zoals het sorteren van borstellengtes, het uitlijnen van plukjes en lijmen. "Vroeger vervulde we een bestelling van 10.000 eenheden in twee weken; nu duurt het een maand", zegt een productiemanager bij een in Jakarta gevestigde penseelfabrikant. Om hiaten aan te sluiten, nemen bedrijven tijdelijke werknemers aan, maar dit komt met afwegingen: niet-getrainde personeel verkwikken vaak de afstemming van de bristel, wat leidt tot 15% hogere defectentarieven en klachten van klanten over ongelijke penseelkoppen. De arbeidskosten zijn ook gestegen-vietnamese producenten rapporteren loonstijgingen van 18-25% sinds 2022-om bestaande werknemers te behouden, waardoor de winstmarges al dun zijn door de wereldwijde inflatie en stijgende grondstofprijzen.

Geconfronteerd met deze realiteit, staat de industrie op een kruispunt. Grotere spelers investeren in automatisering: semi-automatische borstelige tufting-machines, die bundels kunnen uitlijnen en knippen met minimale menselijke input, komen steeds vaker voor in de provincie Chonburi in Thailand. Deze machines verminderen de arbeidsbedrijven met 40%, maar dragen een prijskaartje van $ 50.000-$ 100.000, waardoor ze buiten bereik voor kleinere producenten worden gebracht. Kleinere bedrijven wenden zich ondertussen tot partnerschappen-samen met lokale beroepsscholen om trainingsprogramma's op korte termijn te ontwerpen die werknemers versnellen in assemblagrollen. In Maleisië heeft de Cosmetic Tool Manufacturers Association een certificeringsprogramma voor "borstelcrafT" gelanceerd, waardoor de trainingstijd van 3 maanden tot 6 weken wordt verkort door zich te concentreren op kernvaardigheden zoals precisie -afhandeling en kwaliteitscontroles. Anderen heroverwegen de werkplekcultuur: het aanbieden van flexibele verschuivingen, kinderopvang op locatie en prestatiebonussen om assemblagrollen aantrekkelijker te maken voor jongere werknemers.

Het tekort aan arbeid in de penseelindustrie van Zuidoost -Azië is meer dan een productiehindernis - het is een katalysator voor verandering. Naarmate producenten stijgende kosten navigeren en de verwachtingen van het personeel verschuiven, ligt het pad vooruit in het balanceren van automatisering met menselijke vaardigheden. Hoewel volledige automatisering voor velen een verre doel kan blijven, zou incrementele technische acceptatie en gerichte personeelsontwikkeling de uitdaging van vandaag kunnen veranderen in het concurrentievoordeel van morgen. Voor de wereldwijde schoonheidsmarkt, die afhankelijk is van Zuidoost-Azië voor betaalbare, hoogwaardige tools, zal het vermogen van de regio om zich aan te passen, voor de komende jarenlange ketens vormgeven.