Mondiale supply chain-problemen: hoe ze de beschikbaarheid van scheerkwastmateriaal verstoren

De afgelopen jaren hebben de mondiale toeleveringsketens te maken gehad met ongekende spanningen – van fabriekssluitingen als gevolg van een pandemie tot havencongestie, tekorten aan grondstoffen en geopolitieke spanningen. Terwijl grote industrieën zoals de automobielsector en de elektronica de krantenkoppen domineren, worstelen kleinere sectoren zoals de scheerkwastenindustrie stilletjes met hun eigen supply chain-crises. De kern van het probleem ligt een cruciale uitdaging: de beschikbaarheid van de belangrijkste materialen die een hoogwaardige scheerkwast definiëren, van synthetische borstelharen tot natuurlijke vezels en handgreepcomponenten. Deze verstoringen vertragen niet alleen de productie; ze geven een nieuwe vorm aan de manier waarop fabrikanten hun producten inkopen, produceren en prijzen.

De ruggengraat van scheerkwastmaterialen: kwetsbaarheden blootgelegd

De prestaties van een scheerkwast zijn afhankelijk van twee kernmaterialen: de borstelharen (natuurlijk of synthetisch) en het handvat (vaak hout, plastic of metaal). Beide worden geconfronteerd met unieke druk op de toeleveringsketen.

Synthetische haren: gebonden aan petrochemische vluchtigheid

De meeste moderne scheerkwasten gebruiken nylon borstelharen, afgeleid van aardolie. Volgens sectorrapporten hebben de olieprijsschommelingen – verergerd door het Oekraïense conflict en het OPEC+ beleid – er sinds 2021 voor gezorgd dat de kosten van nylonhars met 30 tot 40% zijn gestegen. Daar komt nog bij dat petrochemische fabrieken in Azië (een belangrijke bron van nylon voor borstelfabrikanten) te maken kregen met sluitingen vanwege energietekorten, waardoor de productie werd beperkt. Voor kleine tot middelgrote merken vereist het veiligstellen van consistente nylonvoorraden nu langere doorlooptijden – tot wel 16 weken, vergeleken met 6-8 weken vóór 2020.

Natuurlijke borstelharen: geografische en wettelijke hindernissen

Premium-borstels zijn vaak afhankelijk van natuurlijke vezels zoals dassenhaar, die voornamelijk uit China en Oost-Europa komen. Hier staan ​​de toeleveringsketens onder druk door exportbeperkingen en logistieke knelpunten. China, een van de grootste exporteurs van dassenhaar, heeft de milieuregels aangescherpt om de handel in wilde dieren en planten aan banden te leggen, waardoor de grondstoffenproductie sinds 2022 met 25% is gedaald. Ondertussen lopen verzendingen uit Oost-Europa vertraging op als gevolg van EU-importcontroles en stijgende vrachtkosten per spoor, waarbij de levertijden in sommige gevallen verdubbelen.

Handgreepmaterialen: van kunststof tot hout

Handgreepmaterialen zijn even kwetsbaar. Plastic handgrepen, gemaakt van polypropyleen (een ander aardoliederivaat), worden geconfronteerd met dezelfde kostendruk als nylon. Houten handvatten, afkomstig uit duurzame bossen in Zuidoost-Azië, ondervinden nu vertragingen bij de verzending: door containertekorten en havencongestie in Singapore en Shanghai moeten sommige fabrikanten drie tot vier maanden wachten op houten plano's, vergeleken met één tot twee maanden vóór de pandemie. Zelfs metalen accenten, zoals koperen adereindhulzen, zijn schaars als gevolg van de wereldwijde kopertekorten, waardoor de prijzen met 15% stijgen.

Het rimpeleffect: productievertragingen en prijsstijgingen

Voor fabrikanten vertalen deze materiaaltekorten zich in stopgezette productielijnen en gemiste deadlines. Uit een onderzoek van de Shaving Products Manufacturers Association (SPMA) bleek dat 62% van de respondenten productievertragingen van 4 tot 8 weken rapporteerde in 2023, vergeleken met 12% in 2019. Kleinere merken, die de onderhandelingsmacht van industriële reuzen ontberen, worden het hardst getroffen. Een in de VS gevestigde borstelfabrikant merkte op: “Vorig jaar moesten we onze bestverkochte dassenhaarborstellijn drie maanden pauzeren omdat onze Chinese leverancier de bestellingen niet kon uitvoeren.”

Om het hoofd boven water te houden, schuiven fabrikanten de kosten door naar de consument. Volgens marktgegevens van Statista zijn de verkoopprijzen voor scheerkwasten uit het middensegment sinds 2021 met 18-25% gestegen. Sommige merken bezuinigen ook: ze vervangen hoogwaardig nylon door goedkopere vezels met een lagere dichtheid, waardoor de productkwaliteit in gevaar komt.

Aanpassing aan het ‘nieuwe normaal’: strategieën voor veerkracht

Geconfronteerd met deze uitdagingen draait de sector om. Veel fabrikanten diversifiëren hun leveranciers en verschuiven van uitsluitende afhankelijkheid van Aziatische bronnen naar het betrekken van leveranciers in Zuid-Amerika of Zuid-Europa voor synthetische borstelharen. Anderen investeren in voorraadbuffers, waarbij ze 3 tot 6 maanden aan materialen aanleggen (van 1 tot 2 maanden) als gevolg van weersvertragingen.

Er is ook een groeiende verschuiving naar alternatieve materialen. Mengsels van synthetische borstelharen (bijvoorbeeld nylon-polyestermengsels) zijn in opkomst als kostenstabiele vervangers voor puur nylon, terwijl plantaardige bioplastics worden getest op handvatten. De weerstand van de consument blijft echter bestaan: uit een SPMA-consumentenpeiling uit 2023 bleek dat 58% van de premiumkopers de voorkeur geeft aan natuurlijke borstelharen, waardoor materiaalruil een riskante gok is.

Vooruitkijken: veerkracht door diversificatie

De strijd van de scheerkwastenindustrie onderstreept een bredere waarheid: mondiale toeleveringsketens, ooit geroemd om hun efficiëntie, onthullen nu hun kwetsbaarheid. Als merken willen floreren, zal diversificatie – van leveranciers, materialen en zelfs productielocaties – van cruciaal belang zijn. Zoals een veteraan uit de sector het verwoordde: "Het tijdperk van 'just-in-time' is voorbij. Tegenwoordig draait het om 'just-in-time'."

Hoewel de druk op de toeleveringsketen op de langere termijn wellicht zal afnemen, zullen de lessen die zijn geleerd – waarbij flexibiliteit prioriteit krijgt boven kostenbesparingen – de markt voor scheerkwasten waarschijnlijk de komende jaren opnieuw vormgeven. Voor consumenten betekent dit hogere prijzen en minder opties op de korte termijn, maar een veerkrachtiger industrie op de lange termijn.