EU Green Claims-verordening: waarom merken van cosmetische borstels duurzame borstelharen moeten aantonen

De nieuwe Green Claims-verordening van de EU, ingevoerd om misleidende milieumarketing aan te pakken, hervormt de sector van cosmetische borstels, vooral als het gaat om de inkoop van borstelharen. Eind 2024 richt de verordening zich op vage ‘milieuvriendelijke’ of ‘duurzame’ labels door bedrijven te verplichten dergelijke claims te onderbouwen met verifieerbaar wetenschappelijk bewijs en audits door derden. Voor borstelmerken betekent dit één cruciale focus: bewijzen dat hun borstelmaterialen (of ze nu van dieren, synthetisch of plantaardig materiaal zijn) echt duurzaam zijn.

Dierenhaarharen, lange tijd op de markt gebracht als ‘natuurlijk’ of ‘biologisch afbreekbaar’, worden nu streng gecontroleerd. Volgens de verordening moeten claims als ‘duurzaam nertshaar’ gegevens bevatten over de herkomst: zijn dieren op humane wijze grootgebracht? Wordt het haar zonder schade verzameld? Merken die geiten- of ponyhaar gebruiken, moeten de oorsprong traceren naar gecertificeerde boerderijen, met documentatie over ethische behandeling en minimale impact op het milieu. Ondertussen hebben synthetische borstelharen, vaak geprezen als ‘veganistisch’ of ‘recyclebaar’, bewijs nodig van een koolstofarme productie, recycleerbaarheidspercentages of het gebruik van plastic afval na consumptie. Vage termen als ‘eco-synthetisch’ zonder levenscyclusanalyses zullen nu verboden worden.

De impact op de toeleveringsketens is aanzienlijk. Veel middelgrote borstelmerken, die voorheen afhankelijk waren van generieke leveranciersclaims, moeten nu de herkomst van hun borstelharen controleren. Uit een EU-enquête uit 2023 bleek dat bij 62% van de ‘groene claims’ van cosmetische borstels geen concreet bewijs bestond, waarbij synthetische borstelharen vaak de biologische afbreekbaarheid overschatten. De verordening geeft autoriteiten de mogelijkheid om merken die zich niet aan de regels houden te beboeten tot maximaal 4% van de jaaromzet, een risico dat zelfs kleine spelers ertoe aanzet om in transparantie te investeren.

Hoe kunnen merken zich aanpassen? Geef eerst prioriteit aan gecertificeerde materialen. Voor dierenhaar kunnen certificeringen zoals de Responsible Down Standard (RDS) of Global Organic Textile Standard (GOTS) de duurzaamheid valideren. Voor synthetische stoffen garandeert de Global Recycled Standard (GRS) een gerecyclede en ethische productie. Ten tweede: adopteer traceerbaarheidstechnologie: met Blockchain-platforms kunnen merken nu de routes van borstelharen van boerderij naar fabriek in kaart brengen, waardoor consumenten realtime toegang krijgen tot inkoopgegevens. Ten derde: werk samen met leveranciers op het gebied van innovatie. Sommige fabrikanten ontwikkelen plantaardige borstelharen van bamboevezels of maïszetmeel, waarvoor minder hulpbronnenintensieve proef nodig is dan voor traditionele materialen.

De regelgeving is niet alleen een hindernis op het gebied van naleving; het is een kans om vertrouwen op te bouwen. De milieubewuste consumenten van vandaag (68% van de kopers van schoonheidsproducten in de EU, volgens Euromonitor) eisen authenticiteit. Merken die proactief duurzaamheidsrapporten delen – via QR-codes op verpakkingen of speciale webpagina’s – zullen loyaliteit winnen. Kleinere merken kunnen echter worstelen met auditkosten, maar partnerschappen met brancheconsortia (zoals de Sustainable Beauty Coalition) kunnen door gedeelde middelen de barrières verlagen.

Uiteindelijk dwingt de EU Green Claims-verordening de cosmetische borstelindustrie om verder te gaan dan greenwashing. Het duurzaam inkopen van borstelharen is tegenwoordig niet alleen een marketingtactiek, het is ook een wettelijke vereiste. Merken die snel handelen om hun claims te verifiëren, zullen niet alleen boetes vermijden; zij zullen een verschuiving naar een werkelijk transparante, milieuvriendelijke toekomst voor schoonheidshulpmiddelen leiden.